ΤΟ ΠΑΓΩΝΙ

Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα παγώνι
που ζούσε μόνο του στο δάσος.
Ήταν μόνο του διότι μια μέρα έπεσε φωτιά
από τον ουρανό και έκαψε το ταίρι
και τα παιδιά του.Πίστευε ότι η φωτιά είχε
πέσει από εκείνη την φωτεινή μπάλα
 που έβλεπε στον ουρανό.
Καθόταν  στη φωλιά του μαραζομένο από τον
 μεγάλο πόνο που αισθανόταν
για τον χαμό της οικογενείας του.
  Εκεί κοντά έμενε και μία στρουθοκάμηλος.
Πήγαινε κάθε λίγο και έλεγε στο παγώνι.
Γιατί δεν βγαίνεις λιγάκι να δεις λίγο
 τις ομορφιές του κόσμου;
Με τα πολλά παρακάλια δέχτηκε και ξεκίνησαν
να προχωρούνε στο δάσος.
Κάποια στιγμή ζεστάθηκαν πολύ και καθώς
βρέθηκαν μπροστά σε μια λίμνη,βουτήχτηκαν
μέσα στο νερό για να δροσιστούν. Έπειτα
τίναξαν τα φτερά τους για να στεγνώσουν.
  Η στρουθοκάμηλος τότε είδε πόσο μεγάλα
όμορφα χρωματιστά φερά είχε το παγώνι,έτσι
όπως τα είχε ανοίξει σαν βεντάλια. Καθώς
κοιτούσε στο νερό είδε ότι αυτή είχε πολύ μικρά
φτερά,και επίσης δεν ήταν τόσο όμορφη όπως
εκείνοΛέει λοιπόν στο παγώνι.
 Τι όμορφα φτερά που έχεις!
 Κοίταξε στο νερό να δεις πόσο όμορφο είσαι.
Πραγματικά άρεσε στο παγώνι
 η εικόνα που έβλεπε στο νερό.
  Τα ζωάκια που ήταν κρυμμένα στους θάμνους
 γύρω στη λίμνη, άρχισαν να εμφανίζονται και να
 βλέπουν το θέαμα,αλά δεν είπαν τίποτα.
Φάνηκαν πιθηκάκια σκιουράκια καβούρια βατράχια
φίδια χελώνες και άλλα.Σκέφτηκε τότε το παγώνι.
Πόσο θα ζηλεύουν όλα αυτά τα ζωάκια την ομορφιά μου,
και πόσο θα στενοχωριούνται.
Λέει λοιπόν στην στρουθοκάμηλο.
Πάμε να φύγουμε κουράστηκα.
Πήραν τότε τον δρόμο της επιστοφής.
  Τότε το παγώνι κλείστηκε πάλι στη φωλιά του
και δεν έβγαινε έξω παρα μόνο για λίγη τροφή και νερό.
   Σε λίγες μέρες ήρθε η στρουθοκάμηλος και του είπε.
Ο αρχηγός των πιθήκων μας κάλεσε σε μια διασκέδαση
που έχουν οργανώσει.Το παγώνι απάντησε.Πονάει το πόδι μου
δεν μπορώ να έρθω.Είχε κάνει τη σοφή σκέψη.
.
Τα άσχημα πλάσματα είναι αδύνατο να γίνουν φίλοι
με τα όμορφα.
Έτσι λοιπόν και τις επόμενες φορές που της έφερνε και άλλα
καλέσματα,έβρισκε κάθε φορά και μια άλη δικαιολογία.
  Η στρουθοκάμηλος μονολογούσε με τον εαυτόν της.
Δεν έρχεται το παγώνι στα καλέσματα των φίλων.
Καλύτερα.Έτσι εγώ τώρα είμαι η ποιο όμορφη
ανάμεσα σε όλους. Πήγαινε λοιπόν στις διασκεδάσεις
των φίλων κουνιστή και λυγιστή πάνω σε αυτά τα ψηλά
αδύνατα πόδια και με τον μακρύ λαιμό της,κοιτούσε γύρω γύρω
να βλέπει τον θαυμασμό στα μάτια των φίλων της.
Αλλά δεν της βγήκε σε καλό.Μια μέρα είδε το παγώνι
που την κομάτιαζαν δύο τίγρεις.
  Άρχισε να θρηνεί τον χαμό της.
Έλεγε.Τώρα πια δεν έχω κανέναν.Απολύτως κανέναν.
Και τι με ωφελεί η ομορφιά μου αφού


 δεν έχω κανέναν,την αγάπη κανενός;
Αυτά σκευτόταν το παγώνι συνέχεια χωρίς
να αλλάζει τίποτα.
  Κάποια στιγμή όταν πήγε να πιει νερό,είδε
ένα μεγάλο πουλί, ένα αετό να κατεβαίνει από
πολύ ψηλά, συγά συγά μέχρι που κάθισε μπροστά του.
Σε όλη του την παρουσία έβλεπε τη μεγάλη του δύναμη.
Το δυνατό του βλέμμα,τα ζωηρά του χρώματα.
Τότε σκέφτηκε το παγώνι.Αυτόν μπορώ να τον δω σαν φίλο
διότι αυτός θα με θαυμάζει χωρίς
. να με ζηλεύει.Όπως και εγώ το ίδιο.
  Του λέει τότε ο αετός.Γιατί ωραίο μου παγώνι
εσένα δεν σε βλέπω να διαβένεις στα ωραία περιβόλια
να χαίρεσε την πλάση και να γυαλίζει ο ήλιος
 τα ωραία σου φτερά;
Λέει το παγώνι.Την φοβάμαι αυτή την φωτεινή μπάλα.
Έριξε φωτιά και μου έκαψε το ταίρι μου και τα παιδιά μου.
Λέει ο αετός.Όχι δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Εγώ που πετώ πολύ ψηλά ξέρω από που έπεσε η φωτιά.
Το παγώνι ξαφνιάστηκε.Περίμενε με αγωνία να του εξηγήσει
ο αετός από που ήρθε η φωτιά. Του λέει τότε ο αετός.
Άκουσε όμορφο παγώνι.Υπάρχουν κάτι φτερωτά τέρατα,
που βγάζουν φωτιές από το στόμα.Τους λένε δράκους.

Είναι πολύ φοβεροί πολύ τρομακτικοί και πολύ άσχημοι.
Αυτοί λοιπόν οι δράκοι μαζεύονται μέσα στα σύννεφα
για να μην φαίνονται κάνουνε επίδειξη δύναμης
 προκειμένου να  εκλέξουν αρχηγό διότι πιστεύουν
ότι αυτοί πρέπει να είναι οι κυρίαρχοι του κόσμου.
Αλλά κάθε φορά κάνουν πόλεμο μεταξύ τους,
διότι όλοι θέλουν να είναι αρχηγοί.Πολεμώντας
 ο ένας τον άλον πέυτουν φωτιές στη γη.
Από τις δυνατές άγριες βροντερές κραυγές τους,
τρομάζει ο κόσμος.Από εδώ και πέρα καλό μου παγώνι
να βγαίνεις έξω όταν βλέπεις εκείνη την φωτεινή 
 μπάλα στον ουρανό.Όταν βλέπεις σύννεφα να μην βγαίνεις.
Ευχαρστώ πάρα πολύ καλέ μου αετέ για όλα
 αυτά που άκουσα και έμαθα από σένα.
Ξέρεις πολλά διότι τα βλέπεις όλα από εκεί ψηλά που πετάς.
Μπορώ να πιστεύω ότι είσαι φίλος μου;
Όπως δήποτε είμαι φίλος σου.
Επίσης μπορώ να ελπίζω ότι
θα ξανάρθεις να σε δω;
Θα έρχομαι γιατί θαυμάζω την μεγάλη
αξία και ομορφιά που έχεις.
Και εγώ θαυμάζω την αξία και την μεγάλη σου δύναμη.
Φεύγω τώρα ωραίο μου παγώνι.
Ο αετός άνοιξε τρεις φορές τα φτερά του
προς ένδειξη χαιρετισμού και πέταξε ψηλά.
Επίσης το παγώνι άνοιξε διάπλατα τα φτερά του
για να αποχαιρετήσει και αυτό τον τρανό του φίλο,
και τον κοίταζε που πήγαινε ψηλά μέχρι που χάθηκε.
Έπειτα άρχισε να βγαίνει και να βολτάρει
στα παρτέρια. Άνοιγε τα φτερά του για να χαιρετά τον
φίλο του.Τώρα πια δεν φοβόταν διότι είχε αποκτήσει
ένα δυνατό καλό φίλο.Τώρα αισθανόταν προστασία
και ασφάλεια. Ο φύλος του θα το προστάτευε από κάθε κακό.
Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.


ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ ΠΑΡΑΜΥΤΙΑ
ΜΑΡΙΝΑ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ