και ύμνους θέλω να σου λέω
σε θρόνο πάνω ανθηρό
να σε απαθανατίσω
θέλω να σε ζωγραφίσω.
Μα δεν είμαι χελιδόνι
ούτε είμαι καν αηδόνι
τραγούδια,ύμνους να σου πώ,
να σου γλυκοτραγουδήσω
και να σε υμνολογήσω.
Μα δεν είμαι άσπρο ρόδο
ούτε είμαι άσπρο κρίνο
αρώματα να σε κερνώ
για να είμαι όλο τον χρόνο
το στολίδι σου στο θρόνο.
Και δεν είμαι συννεφάκι,
ούτε είμαι ποταμάκι,
δεν είμαι δώρο θεϊκό
τις πλαγές για να ποτίζω-τα λουλούδια να δροσίζω.
Άνοιξή μου,αν μπορούσα ναι,θα εθαυματουργούσα,
να κάνω έργο θαυμαστό
συ να κυβερνάς αιώνια-να περνούν χρυσά τα χρόνια.
Σαν παράδεισος ωραίος-που να μην υπάρχει τέλος,
να είσαι συ σαν το Θεό
και να έχεις βασιλεία-μες τον κόσμο αιωνία.
Οι αγγέλοι να σαλπίζουν,-την ειρήνη να χαρίζουν,
όπως και στον ουρανό
με κιθάρες να υμνούνε-και να σε δοξολογούνε.
Νά'χουν άνοιξη οι τόποι-να γιορτάζουν οι ανθρώποι
με τα χέρια στο χορό
για να ζουν ευτυχισμένοι,-πάντοτε αγαπημένοι.
Από την συλλογή μου: (ΕΠΟΧΕΣ ΚΑΙ ΜΗΝΕΣ) ΜΑΡΙΝΑ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ
