Εύχομαι σε όλους τους Έλληνες ανά τον κόσμο φωτεινή,ευλογημένη, χαρούμενη χρονιά.Παρακαλώ διαβάστε:

                     ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ
Δεκέμβρη,τ'άσπρα σου χαλιά
δεν στρώνεις για το βασιλιά,
που εγεννήθη στη σπηλιά
κείνα τα χρόνια τα παλιά.

Νομίζω τ'άσπρα σου χαλιά
τα στρώνεις για το βασιλιά
που κολυμπάει στα χρυσά
χωρίς στεφάνι στα μαλιά.

Και γω ψάχνω μες στη νύχτα
τα φαντάσματα
να μου πούνε για ποιόν είναι
τόσα τάματα.
Και μου λένε μες στη νύχτα
τα φαντάσματα
ότι ''είμαστε του κόσμου
τα χαλάσματα''.

Τα έλατα τα φωτεινά
δεν λάμπουν για το βασιλιά
που εγεννήθη στη σπηλιά
τη νύχτα μες στη παγωνιά.

Τα δέντρα είναι φωτεινά,
και λάμπουν για τον βασιλιά
που κολυμβάει στα χρυσά
χωρίςστεφάνι στα μαλιά.

Από την συλλογή μου (ΕΠΟΧΕΣ ΚΑΙ ΜΗΝΕΣ) Μαρίνα Χατζηδάκη

ΝΑ ΓΕΝΝΙΟΜΟΥΝΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ

Χριστέ μου να γεννιόμουνα
με σένα στη ζωή,
μαζί σου να χαιρόμουνα
στην Ναζαρέτ εκεί.

Να παίζαμε μαζί

στο ίδιο περιβόλι.
Οι άγγελοι εκεί
να είναι γύρω όλοι.

Και τα πουλιά που θα έφτιαχνα
πλασμένα από πηλό,
θα έκανες να πέταγαν
θα είχανε παλμό.

Να παίζαμε μαζί
στο ίδιο περιβόλι.
Οι άγγελοι εκεί
να είναι γύρω όλοι.

Και όταν θα ζωγράφιζα
μικρούλες ζωγραφιές
θ'αρχίζαν να ζωντάνευαν
θα ήταν αληθινές.

Να παίζαμε μαζί
στο ίδιο περιβόλι
οι άγγελοι εκεί
να είναι γύρω όλοι.

Τα άγια τα χέρια σου
θα κλείναν τις πληγές
και όλα τα αστέρια σου
θα σβήναν τις σκιές.

Από την συλλογή μου (ΕΠΕΤΕΙΟΙ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ) Μαρίνα Χατζηδάκη

Ο ΖΗΤΙΑΝΟΣ

Ένας άγγελος με πήρε στα φτερά του και με πήγαινε
από τόπο σε τόπο και μου έδειχνε τον μεγάλο πλούτο
αυτού του κόσμου.Ότι ήθελε η ψυχή του ανθρώπου.
Πολύτιμα κοσμήματα πολυτελή στρωσίδια ακριβά
ενδύματα.Χιλιών ειδών εδέσματα και τόσα φρούτα
φρέσκα.Δέντρα φορτωμένα με καρπούς,κήπους με
λαχανικά.Ατέλειωτοι ελαιώνες στάχυα ολόχρυσα
μεγάλους αμπελώνες.
Όταν με πήγε σε πολλά μέρη και μου έδειξε όλα
αυτά τα ωραία πράγματα,μετά με άφησε σε ένα
μικρό δρομάκι και έφυγε.
Τότε κοίταξα γύρω και είδα ένα γέρο ζητιάνο
να κάθετε κάτω στο πλακόστρωτο μισοσκιμένος.
Μπροστά του ήταν ένα άδειο καλάθι.Ήταν και το
στομάχι του άδειο βουλιαγμένο στην πλάτη.
Ήταν κίτρινος αδύνατος σκελετομένος.
Η μορφή του είχε πάρει την έκφραση του Χριστού
όταν είχε παραδώσει το πνεύμα επάνω στον σταυρό.
Άρχισα να του μιλώ με σιγανή φωνή για να μην τον
τρομάξω και του είπα.
Καλέ μου,ο ήλιος που έχει τόση αξία και είναι
αντικατάστατος και που μας παρέχει τόση ευεργεσία
τον έχουμε δωρεάν.Ο αέρας που είναι η αναπνοή μας
τον έχουμε δωρεάν.Το νερό που είναι ανεκτήμιτο και είναι
απαραίτητο για να ζήσουμε το έχουμε δωρεάν.Γιατί δεν
έχουμε δωρεάν και όλα τα άλλα αγαθά που είναι στη γη;
Γιατί τα έχουν μόνο μερικοί;Και αφού τα έχουν επιδή
τα πήραν,γιατί δεν πήραν και τον ήλιο και τον αέρα και το νερό;
Τον άγγιξα απαλά για να δω αν με άκουσε αλλά διαπίστωσα ότι
ήταν σε αναίσθητη κατάσταση.Κάθισα δίπλα του,του έπιασα
το χέρι,ήταν παγωμένο.Τότε λύθηκαν τα μάτια μου και με
κυρίευσε η αγωνία και ο πόνος.Αισθανόμουν σαν νήπιο
ανήμπορη να προσφέρω τίποτα και μόνο τρέχανε τα μάτια
μου ασταμάτητα.
Ξαφνικά εμφανίζεται πάλι ο άγγελος,κρατώντας στα χέρια του
το Άγιο Ποτήριο.Κοινονάει τον ζητιάνο.Τότε ο αναίσθητος
ζητιάνος συνήλθε αλλά αμέσως  μετά παρέδωσε το πνεύμα.
Τότε ο άγγελος του φόρεσε στεφάνι που έλαμπε σαν τον ήλιο.
Τον πήρε στα φτερά του και πέταξε μακριά.
Σκέφτηκα τότε πως ούτε χώμα δεν μπορεί να έχει κάποιος δωρεάν.
Τότε κοιτάζω το άδειο καλάθι το γέμισα με την άδεια μου ζωή
και άρχισα να βαδίζω τον δρόμο προς την έρημο για να με βρει
εύκολα ο άγγελος.

Από την συλλογή μου (ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ) Μαρίνα Χατζηδάκη