Γυναίκα του 21o αιώνα με τι να σε παρομιάσω;
Είσαι σαν τη βροχή. Όταν κλαις προσπαθείς να πλύνεις τις αμαρτίες του κόσμου. Ποτίζεις το χωράφι της αγάπης, για να φιτρώσουν οι αρετές.
Σαν τη νύχτα, σκεπάζεις τις ασχήμιες τον πόνο τις αδικίες την αγανάκτηση.
Σαν την αυγή που που δίνει το φως και τη ζεστασιά, δίνεις την ελπίδα και το κουράγιο, και παίρνει δύναμη και νόημα η ζωή.
Είσαι της Δύσης η σιγαλιά. Η μεγάλη αγκαλιά που ξεκουράζει τον κόσμο.
Είσαι η πηγή που δίνει νερό στους διψασμένους. Δίνεις χαρά στους πονεμένους.
Εσύ γυναίκα είχες έχεις και θα έχεις πολλά ονόματα. Είσαι η υπομονή, η σιωπή, η προσευχή, το ελαφρό πάτημα η αγγελική παρουσία, στις γιορτές.
Στο μεγάλο θέατρο της ζωής, εσύ .όλους τους ρόλους τους παίζεις με επιτυχία. Σε κάθε ρόλο δίνεις όλο σου το είναι, όλη σου την ψυχή.
Κρίμα. Όταν τελειώσει η παράσταση, χειροκροτήματα δεν παίρνεις ούτε αμοιβή ούτε επαίνους.
Τότε απογοητευμένη μένεις στην έρημο. Η έρημος δεν αντέχει τους αναστεναγμούς σου, και προσπαθεί να σε θάψει μέσα στου άμμου τα κύματα.
Τότε το σύμπαν με αόρατα σχοινιά σε ανεβάζει ψυλά και σε κάνει ΑΘΑΝΑΤΗ.
Από τη συλλογή μου αφιερώματα.
ΜΑΡΙΝΑ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ
No comments:
Post a Comment