ΕΛΛΗΝΝΙΔΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ω Ελληνίδες του Montreal, του Quebec, του Canada.
Ελληνίδες της διασποράς.
Από πολλά χρόνια τώρα, από τους ασκούς του Αιόλου, μανιασμένοι άνεμοι σας σφεδόνισαν, σε όλα τα μέρη της γης. Μακριά από την μάνα πατρίδα, την δοξασμένη Ελλάδα.
   Γιατί αγαπημένες μου; Τι κάνατε; Για να σας αξίζει αυτή η εξορία;
   Παιρνούν τα χρόνια, και κάθε φορά που κάνετε ένα απολογισμό ζωής, μονολογείτε: Γιατί γιατί γιατί. Και όλα τα γιατί, ενώνονται και σαν  αντίλαλος, βουίζουν στα αυτιά σας.
    Σε αυτά τα μακρινά άγνωστα μέρη, εσείς δεν αποκάματε. Δεν λυγίσατε. Αποδείξατε, ότι είστε μεγάλες αγωνίστριές. Μία μπουμπουλίνα η κάθε μία.
    Μαζεύεστε συντροφιές συντροφιές, και ανταλλάζετε συνταγές για φαγητά, και γλυκά. Λέτε ιστορίες από τους τόπους σας.Τότε, ξεχνάτε ότι βρίσκεστε μακριά, και  το Ελληνικό πνεύμα, φτερουγίγει ανάμεσα σας. Τότε, στα μάτια σας φέγγει η Ελλάδα.
   Οργανώνετε γεύματα, γιορτές, εκδρομές, και πλήθος άλλες εκδηλώσεις και δραστηριότητες. 
     Όλα τα χρόνια που σας βλέπω, ο θαυμασμός μου για την παρουσία σας και την προσφορά σας, είναι απερίγραπτος.Το χαμόγελό σας, είναι ο ήλιος στις συννεφιές. Η αγάπη σας, ζεστασιά στις παγωνιές. Η εργασία σας, το στήριγμα στις φαμελιές. Η υπομονή σας, το κουράγιο στις αναποδιές. Η ομορφιά σας, ανθησμένες αμυγδαλιές, μέσα στους χιονιάδες. Η παρουσία σας, χαρά στις μοναξιές. Η λεβεντιά σας, δύναμη στις δοκιμασίες. Οι κατανυχτικές σας προσευχές, η ευλογία του Θεού. 
  Τις Κυριακές, έρχεστε καθώς πρέπει στις εκκλησίες, με τις οικογένιές σας. Οι άγγελοι, βάζουν βαθμούς σε όλες τις προσπάθειές σας, στους αγώνες, και στους μόχθους που καταβάλλετε, για να οδηγείτε τις οικογένειές σας, στο δρόμο της αρετής, στο δρόμο του Θεού.
     Αγαπημένες μου συνελληνίδες. Το μεγάλο μυστικό, ο λόγος, που βρίσκεστε σε όλα τα μέρη του κόσμου, είναι ότι η κάθε μία από εσάς, αλλά και η κάθε Ελληνική οικογένεια, είστε ένα κομάτι του παζλ, που λέγετε Ελλάδα. Σήμερα, όλος ο κόσμος, είναι Ελλάδα. 
   Οι Έλληνες, είναι οι συνεχιστές του Μεγάλου Αλεξάνδρου.Έπρεπε να φτάσουμε, και στα υπόλοιπα μέρη που δεν πήγε ο Μέγας Αλέξανρος. Για να δουν, και να γνωρίσουν τους Έλληνες, και τα άλλα έθνη. Ενώ τα παιδιά τους στα σχολεία, διαβάζουν τα βιβλία, των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων. Είμαστε παντού, για να  απαντούμε στις ερωτήσεις τους, και να τους δίνουμε τα φώτα του πολιτισμού.
   Αγαπημένες μου συνελληνίδες. Δεν είστε πλέον ξενιτεμένες. Είστε οι παραφιάδες του δέντρου, που λέγετε Ελλάδα.Τα δάκρυα και ο ιδρώτας σας, πότισαν τα ξένα χώματα, και τα έκαναν ελληνικά. Η κάθε σας πατημασιά, είναι η Ελληνική σφραγίδα. Οι αναστεναγμοί σας, έδωσαν το Ελληνικό μύρο στον αέρα. Όταν κολυμπάτε στα ποτάμια, στις λίμνες, στις θάλασσες, τα νερά γίνονται γαλάζια.
    Είμαστε η Ελληνική, Ολυμπιακή φλόγα, που φωτίζει και λάμπει
σε όλο τον κόσμο.

Αφιέρωμα για την ημέρα της γυναίκας 8 του  Μάρτη.

Μαρίνα Χατζηδάκη